همیشه حـاصلِ جـمع فراق سنگین است

ملازمان صفر… دسـتِ داغ ، سنگین است 

 نشـسته  بر لب ِ هـرشـهر  یک تغزل درد  
که  ماه ، سینه زنان در محاق ِسنگین است
 
نوشـتن از غم دختر چه قدر دشـوار است
وداع با پدر اینگونه شـاق ، سـنگین است
 
ز درد ِ غـربـت و تـنهایی حـسن هیهات   
به خانه، خوردن زهر ِنـفـاق سنگین است
 
غروب ماه صـفر رفتن ِ حـرم سخت است

طـنین داغ رضـا در رواق سنـگین است

               رضا محمدصالحی