بریده تیغ سعایت رگ ِ امیری من را من از تلاقی تلخ ِ سکوت و سفسطه مُردم ! تمام ِ شب به امیدِ طلوع صبح ِ حقیقت سر ِ گران ِ خودم را به دار عشق سپردم کجاست محرم رازی که با غریبه ننوشم پیاله های شرنگ ِصداقتی که شمردم شراب دغدغه تلخ است، ولی سبکسری ازمن زدوده این خُم ِ هشیاری و هرآینه خوردم گذشت عمر ِگرامی ... هنوز در غم ِ آنم که ره به منزل معشوق ِ نازکرده نبردم برای جان ِ فقیرم قبای زخم بدوزید که در کشاکش جسم و روان خسته فسردم ( رضا محمدصالحی )
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
عضویت سریع
